Tak to czasami jest, że człowiekowi się nic nie chce. A przecież trzeba tyle rzeczy zrobić!:) Tyle spraw można by załatwić, tyle nowych rzeczy się nauczyć. Tym czasem dopadło mnie nicnierobienie. Snuję się od kąta do kąta, wszystko dosłownie wypada mi z rąk i głowa zaczyna mnie boleć od nadmiaru wypitej kawy. Tymczasem lekarstwo na tą okropną chorobę jest takie, że trzeba przestać się starać, dać sobie troszkę wolności i zrobić coś kompletnie nie przydatnego, niepożytecznego i miłego. Tak po prostu, dla siebie. No i się tym nie zadręczać, hihi, to najważniejsze.
Po tym przydługaśnym wstępnie, przechodzę do sedna sprawy, czyli spaceru. Takie zwykłego, do pobliskiego parku, z aparatem w ręce. I zdjęć. Wybrałam tylko parę, bo napstrykałam ich trochę więcej. Tym nie mniej, te cechują się najwyższą z nich wszystkich wartością pseudoartystyczną;) Wspaniałe są te jesienne drzewa. Wyglądają jak pomarańczowo-złote płomienie, pośród mdłych, otaczających je kolorów. Najwspanialsze są w tej chwili, moim zdaniem, klony. Kasztanowce już dawno przekwitły, natomiast liski lipy pojedynczo ostają się na czarnych gałęziach, śmiesznie drgając gdy przychodzi silniejszy wiatr. Inne drzewa niestety ciężko mi rozpoznać, ale na pewno chciałabym się poprawić:) Muszę postudiować liście drzew, żeby porobić jakieś fajne miedziane listki. Ale to dopiero sfera planów:) Mam nadzieję, że wam też pośród tego tygodnia uda się wyskoczyć chociaż na krótki spacerek, bo naprawdę warto:)
5 komentarzy:
ja tez z kawa przesadzam czasem :* piekny mialas spacerek :*
oo no o tuż to :] Człowiek czasem potrzebuje tak nic nie porobić :]
Zdjęcia piękne, choć powiem szczerze że już nieco przyzwyczaiłam się do takich widoczków bo codziennie w tygodniu przemierzam przez taki park do pracy ;p Tak czy siak aż miło relaksacyjnie się zrobiło od patrzenia :]
AA zapomniałam dodać , że najbardziej podoba mi się to ostatnie zdjądko :] Mam nadzwyczajny sentyment do drzew, które mają niemalże czarne gałęzie i pień a do tego pięknie żółte, słoneczkowe wręcz listki :] Klimat uchwyciłaś na tym zdjęciu niesamowity :]
Fajnie, że dałaś się ponieść przyrodzie, daje wiele inspiracji. Mnie najbardziej podobają się te zdjęcia nad wodą. Na szczęście w pracy, do której muszę chodzić, mam takie widoki dosłownie za oknem.
Aditu:) W takim razie zazdroszczę takiej drogi do pracy:) Ja na uczelnie to tramwajem jeżdżę;) a tym bardziej chciałabym mieć coś takiego za oknem każdego dnia (jesieni oczywiście:)Cieszę się, że zdjęcia się podobają:D Przyrodzie zawsze miło jest się dać ponieść:D
Prześlij komentarz